Gençlikte elde edilen bilgi, taşa yazı yazmak gibidir. Yaşlanınca beden ve zihin hayat serüveninde yorgun düşer ve denir ki bu dönem de elde edilen bilgi suya yazı yazmak gibidir. Yani gençken edinilen bilgi kalıcı olurken, yaş ilerledikçe öğrenmek zayıflamaya başlar. Bundan dolayı gençliğin kıymetini bilmeli, kendimiz için, ailemiz için, milletimiz için çabalamalı ve mücadele etmeliyiz.
Bir şeyin kıymeti bilinmezse, hakkıyla şükrü edâ edilmezse elden kayar gider. Kaybedilen hazinenin değerini anlamanın artık bi önemi olmadığı gibi, hebâ edilen-boşa geçirilen gençlik için yakınıp dövünmenin de bir manası yoktur. Bu yüzden her şey vaktinde anlam kazanmalı ve isti'mal edilmelidir.
Peki gençliğimizin kıymetini nasıl bilmeliyiz?
1.Ümitsizlik hastalığından kurtulmak:
Özellikle sosyal medya üzerinden oluşturulan ve reyting pastasının en büyük dilimini oluşturan korku ve endişe psikolojisinden kurtulmamız lazım. Bu güne kadar çalışan, kitap başında dirsek çürüten ve çok iyi noktalara gelmeyen kimseye şahit olmadım. Ama daha yolun başında çevrenin ve medyanın ümitsizlik empoze ettiği haberlere aldanıp pes edersek, işte o zaman kaybetmiş oluruz. Çünkü insan başarısız olunca değil, vazgeçince kaybeder.
2.Doğru insanları yoldaş edinmek:
Önümüzde duran en büyük problemlerden birisi yanlış insanlarla yol almak. Elimizde büyük bir sermaye olduğunu düşünelim ancak yanlış ortak seçmişiz. Hem sermaye yanar hem de biz. İşte gençlik de bir sermayedir. Doğru insanlarla yola çıkılmazsa yanlış işlerde ziyan olur gider.
3.İlgi alanlarımızı ve hedeflerimizi iyi belirlemek.
Genç arkadaşlarımla yaptığım görüşmelerde edindiğim en büyük tecrübe: Aile baskısı ile karar alan arkadaşlarımızın, üniversite son sınıfa gelmelerine rağmen ne yapacaklarını hangi alanda ilerleyeceklerini bilememeleri. Çünkü severek tercih etmediler, severek okumadılar ve severek geleceği planlamıyorlar. Burada kendimden örnek vermek istiyorum. Üniversite tercihleri zamanı gelmişti. Babam beni yanına oturttu tercih kılavuzunu açtık. Sırayla bana yazdırmaya başladı. 1- Kimya mühendisliği A üniversitesi. 2-Kimya mühendisliği B üniversitesi... Kendisi kimyager olan babam, benim de kimya okumamı istiyordu ama benim ilgim elektrik-elektroniğe idi. Bunu götürüp okula onaylat demişti ve 20'ye yakın tercihin çoğunluğu kimya mühendisliği idi. Ben belgeyi ertesi gün teslim edeceğimi söylemiş işi ertelemiştim çünkü ertesi gün babam köye gidecekti ve öyle de oldu. Ben ne yaptım? Oturdum bütün tercihleri sildim ve sadece 6 tercih yazdım. Bunun ilk 4'ü de elektrik elektronik mühendisliğiydi. Netice de babamın haberi olmadı ve sonuçta da istediğim bölümü kazandım.
Varmak istediğim nokta şu: Annemiz, babamız elbette bizleri düşünüyorlar ama bazen fazla düşünüp yeteneklerimizi, ilgi alanlarımızı es geçebiliyorlar. İşte bu noktada bizim kendimiz için devreye girip, kendi kararımızı alabilecek iradeyi göstermemiz lazım. O yüzden ilgi alanlarımızı iyi tanımalı ve buna göre bir hedef belirleyip ona kilitlenmeliyiz. Yoksa "Alice Harikalar Diyarında" eserinde denildiği gibi: "Nereye gideceğini bilmiyorsan, hangi yoldan gittiğinin bir önemi yok".
4.Çalışma konusunda istikrarlı olmak:
Başarıya giden yol çok çalışmaktan geçmiyor. Evet ifadem biraz garip geldi biliyorum. Ama şuna eminim: Başarıya giden yol, düzenli ve verimli çalışmaktan geçiyor. Bu prensibi muhafaza ettikten sonra, ne kadar çok çalışırsak işte o zaman çok daha başarılı oluruz.
5.Doğru insan(lar)ı örnek almak:
Kendimizi tanımak, ilgi alanlarımızı belirlemek ve hedefimizi netleştirmek için önemli bir yardımcı da kendimize doğru insanları rehber edinebilmektir. Bu noktada araya çok parametreler girer. Örneğin, yaşamımıza rehber edineceğimiz kişinin ahlakı, insanî yönü, kişilik kalitesi ve iş hayatı bizler için önemli kıstaslardır. Bu yüzden kimin izinden gideceğinize doğru karar vermeniz lazım. Çünkü kimi sevenlerini çukura doldurur, kimisi de zirveye tırmandırır..
6.İstişareye önem vermek:
İnsan, beden ve ruh kavramlarıyla bir bütündür. Akıl ve kalp yönüyle de anlam kazanır. Aldığı ve alacağı kararlarda bu iki nokta, hayatına yön vermektedir. Ancak bazen insan içinden çıkamayacağı veya tek başına üstesinden gelemeyeceği problemlerle de karşılaşabilir. Bu ve benzeri durumları suhuletli bir şekilde atlatmada en güzel usül, doğru insanlarla yapılan istişaredir. "Akıl akıldan üstündür" hakikatince, bazen bizim göremediğimiz ince detayları gören ve düğümü çözen nice güzel insanlar vardır. Onların kıymetini bilmeli ve istişare etme fırsatını kaçırmamalıyız.
7.Ailemizle çatışmamak:
İlk ama asla son olmayan eğiticilerimiz. Bize tahammülde, idare etmede sabırlarının sınırını zorladığımız hayatımızdaki en fedakar iki öğretmen: anne ve baba. Hiçbir anne-baba evladının kötülüğünü istemeyeceği gibi başarılarıyla da en çok onlar övünürler. Gençlik dönemimiz genelde aileler ile çatışmaların yaşandığı süreç oluyor. Daha önce bahsettiğimiz gibi, bir şeyin kıymetini kaybedince anlamanın bir önemi yok. O yüzden anne babalarımız, hem yoldaşımız, rehberimiz, istişare arkadaşımız hem de ebedi eğitimcilerimizdir. Bu yüzden, hareketli geçen gençlik dönemimiz de onları incitmek yerine desteğini almak, hedefe ulaşmada bizi daha güçlü kılacaktır.
Bu maddeleri artırmak elbette mümkün ancak temel olarak sınıflandırmak gerekirse gençliğimizin kıymetini bilmede en esaslı maddelerdir.
İnşaAllah elimizdeki gençlik nimetinin değerini kaybetmeden anlar, bu dönemi hem kendimize hem de çevremize hayırlı ve faydalı çalışmalar yaparak geçiririz.
Selam, dua ve muhabbetle..
Burak TAŞ
